آموزش زمينه- محور شيمي، شيوه اي نوين براي آموزش شيمي در هزاره سوم
در چند دهه اخير، علم شيمي از رشد بسيار زيادي برخوردار بوده و موضوع‌ها و نظريه‌هاي جديدي به اين دانش بشري اضافه شده است. شرط پويا بودن محتواي آموزشي ايجاب مي‌كند تا براي آشنايي دانش‌آموزان با حيطه‌هاي مختلف علم شيمي و كاربردهاي متعدد آن در زندگي روزمره، توجه ويژه‌اي به طرح مباحث نوين در محتواي آموزشي و كتابهاي درسي نمود. به علت وسعت زياد مباحث طرح شده در برنامه‌ي درسي شيمي و حجم محدود كتابهاي درسي، اغلب ملاحظه مي‌شود كه مطالب مورد نظر در كتابهاي درسي به صورت خلاصه شده و نسبتاً محدود ارايه مي‌شوند. در اين حالت، كتابهاي درسي كه ساختاري لايه مانند دارند، به تابلوهايي تبديل مي‌شوند كه از قطعه‌هاي كوچكي تشكيل شده‌اند و ارتباط طولي و عرضي اندكي با هم دارند. در اين كتاب‌ها نظريه‌ها و مدلهاي شيمي طوري ارايه شده‌اند كه دانش‌آموزان نمي‌دانند چرا يك نظريه از پس نظريه‌ي ديگر آمده است، و اصلاً چه نيازي به اين كار بوده است. بنابراين دانش‌آموزان با مشاهده قطعات مجزا از مفاهيم شيمي، نمي‌توانند به تصويري جامع و رايج از علم شيمي دست يابند اين امر به طور وسيعي سبب كاهش انگيزه دانش‌آموزان براي مطالعه علم شيمي و ادامه تحصيل در مقاطع بالاتر شده است.
منبع: کتاب نگرشی نو بر آموزش شیمی، تالیف دکتر عابد بدریان، زير چاپ.
در طول ده سال اخير برنامه‌هاي درسي شيمي در اقصي‌نقاط جهان به صورت بنيادي تغيير كرده و رويكردها، راهبردها و روشهاي جديدي مبتني بر يافته هاي پژوهشي جايگزين نظام هاي آموزشي سنتي شيمي در مدارس گشته است. راهبرد مورد استفاده در برنامه‌ريزي درسي شيمي در چند سال اخير موظف است تا در برنامه هاي درسي مدارس، به جنبه هاي زير از علم شيمي توجه نمايد: